Σήμερα, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την εκδίκαση της έφεσης και με βάση τις προθεσμίες που τάσσει η νομοθεσία θα έπρεπε μέσα σε 6 μήνες από την εκδίκαση (το αργότερο τον Σεπτέμβρη μιας και τον Αύγουστο είναι κλειστά τα δικαστήρια) να είχε εκδοθεί η απόφαση. Ωστόσο, λίγο η παραδοσιακή καθυστέρηση στην έκδοση των αποφάσεων, λίγο ο κορονοϊός και η έκδοση της έχει καθυστερήσει. Σε κάθε περίπτωση οι επιπτώσεις της συγκεκριμένης απόφασης θα είναι πολύ σημαντικές.
Γιατί αν δεν ανατραπεί η πρωτόδικη απόφαση τότε εξαιτίας της συμμετοχής του Αλεξίου σε μια σειρά Δ.Σ. (Ερασιτεχνικής, Π.Α.Ε., Κ.Α.Ε.) θα δημιουργηθούν μια σειρά προβλήματα. Και αυτό γιατί:
Εκτός του γεγονότος ότι το Δ.Σ. δεν συμπλήρωνε 15άδα εξαιτίας της παραίτησης περισσότερων μελών του από τους αναπληρωματικούς το δικαστήριο έκρινε ότι ο Αλεξίου ήταν έκπτωτος.
Κρίθηκε έκπτωτος επειδή συμμετείχε στο Δ.Σ. που εκκαθάρισε την πρώην Π.Α.Ε. (και μάλιστα όχι ως εκπρόσωπος της Ερασιτεχνικής όπως προκύπτει από το Φ.Ε.Κ.) και με βάση τη νομοθεσία (Ν. 2725/1999) όχι μόνο δεν μπορεί να είναι μέλος Δ.Σ. αλλά ούτε και μέλος της Ερασιτεχνικής για περίοδο 10 ετών.
Αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως όλα τα Δ.Σ. στα οποία συμμετείχε από το Καλοκαίρι του 2013 ως σήμερα είναι ανυπόστατα και πως οι αποφάσεις τους είναι ανίσχυρες. Περιττό να γραφτεί οτιδήποτε περισσότερο σχετικά με «τον ασκό του Αιόλου» που θ’ ανοίξει αν παραμείνει η πρωτόδικη απόφαση.
Μένει να δούμε αφ’ ενός πότε θα εκδοθεί τελικά η απόφαση και αφ’ ετέρου ποια θα είναι αυτή. Με δεδομένο ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι πλήρως τεκμηριωμένη (και γι’ αυτό πολύ δύσκολο ν’ ανατραπεί) δεν θα θέλαμε να είμαστε «ούτε ψύλλος στον κόρφο» του Αλεξίου όταν αυτή εκδοθεί. Βέβαια, «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία» και ακόμη και ένας θανατοποινίτης δικαιούται να ελπίζει∙ πόσο μάλλον ο Αλεξίου (ο οποίος μαζί με τον Στράτο και μέχρι πρότινος τον Λυσάνδρου είναι ένα από τα βασικά «πολυ-εργαλεία» του «Διοικητικού Ηγέτη».
27 Φλεβάρη 2021
«πανταχού παρόντες».
